آلوکسان و استرپتوزوتوسین به طور گسترده در القای دیابت آزمایشگاهی در مدل
حیوانی استفاده می گردند. هردو ماده با مکانیسم های متفاوتی، باعث تخریب سلولهای
بتا پانکراس می شوند. فعالیت دیابت زایی آنها به واسطه گونه های فعال اکسیژن صورت
می گیرد. با این وجود، منبع تولید این رادیکالها در هرکدام از آنها متفاوت است.
آلوکسان و محصول احیا شده آن یعنی دیالوریک اسید، باعث ایجاد رادیکال های
سوپراکسید در طی واکنشهای سیکل ردوکس می گردد. در ادامه این واکنشها پراکسید
هیدروژن و رادیکال هیدروکسیل تشکیل می شود که در نهایت سبب آسیب بافت پانکراسی می
شوند. استرپتوزوسین نیز
مانند آلوکسان بوسیله ناقل گلوکز یا همان ترانسپورتر گلوکز (GLUT2) وارد سلول بتا پانکراسی می شود. این
ماده در داخل سلول باعث آلکیلاسیون DNA می
گردد. آسیب DNA به
واسطه متیلاسیون القایی توسط استرپتوزوتوسین، باعث فعالسازی فرآیند ترمیمی پلی ADP ریبوزیلاسیون میشود که در عمل دیابت
زایی استرپتوزوتوسین نقش مهمی را ایفا می کند. این فرآیندباعث تخلیه سلول از NAD+ و ATP شده که افزایش فعالیت آنزیم گزانتین اکسیداز را به همراه دارد. در پی
فعالیت این آنزیم، رادیکالهای آزاد تولید می شود که سبب تخریب بافتی پانکراس می
شود. در نهایت آلوکسان و استرپتوزوتوسین، دیابت را به واسطه تخریب سلول های بتا
پانکراسی در حیوانات آزمایشگاهی القا می کنند و در این حالت، هیپرگلایسمی و عدم
ترشح انسولین در پلاسمای آنها مشاهده می شود
.
اثر عصاره آبی چای سفید بر مدل دیابتی استرپتوزوتوسین
چای سفید بسیار شبیه چای سبز است اما ازاین جهت فوق العاده است که از جوانه و برگهای جوان گیاه کاملیا تهیه میشود در این مقاله اثر عصاره آبی0/5% چای سفید در یک مدل دیابتی شده توسط استروپتوزوتوسین در موش بررسی شده است و پس از 4 هفته تغذیه با عصاره آبی 0/5 % چای سفید دیده شد غلظت قند خون بطور قابل توجهی کاهش یافت و توانایی تحمل گلوکز بهبود یافت،وزن کبد و گلیکوژل کبد افزایش داشت و غلظت کلسترول کل و کلسترول LDL بطور قابل توجهی کاهش یافت در نهایت این مطالعات نشان داد مصرف عصاره آبی 0/5% چای سفید برای کاهش دیابت موثر است.
زمینه: دیابت ملیتوس مزمن از راههای مختلف از جمله تشدید روند تنش اکسیداتیو بر هیپوکامپ تأثیر میگذارد و به اختلال در یادگیری و حافظه منجر میشود. شواهد موجود مبنی بر آثار ضددیابتی، آنتیاکسیدانی و حفاظت نورونی بربرین است.
هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر بربرین بر حافظه فضایی کوتاه مدت، یادگیری و حافظه اجتنابی غیرفعال موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی انتخاب و به پنج گروه شاهد، شاهد تیمارشد ه با بربرین (100 میلیگرم بر کیلوگرم)، دیابتی و دو گروه دیابتی تیمار شده با بربرین 50 و 100 میلیگرم بر کیلوگرم تقسیم شدند. دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین با دوز 60 میلیگرم بر کیلوگرم، به صورت درون صفاقی القاء شد. یک هفته پس از تزریق استرپتوزوتوسین، تیمار با بربرین با دوزهای 50 و 100 میلیگرم بر کیلوگرم در روز به مدت هفت هفته به صورت خوراکی انجام شد . قند خون در هفتههای 1، 3، 5 و 7 پس از تزریق استرپتوزوتوسین با خونگیری از سیاهرگ دمی اندازهگیری شد. اثر بربرین بر یادگیری و حافظه اجتنابی غیرفعال با دستگاه شاتل باکس، مدت زمان تأخیر اولیه ( IL) و تأخیر در حین عبور ( STL) بررسی و حافظه فضایی کوتاه مدت از طریق درصد رفتار تناوب در ماز Y ارزیابی شد. دادهها با آزمونهای آماری آنوا، کروسکال والیس و من ویتنی تحلیل شدند.
یافتهها: درصد تناوب درگروه دیابتی به طور معنیداری از گروه شاهد کمتر بود و در گروه دیابتی تحت درمان با بربرین 100میلیگرم بر کیلوگرم نسبت به گروه دیابتی به طور معنیداری افزایش یافت . STL در گروه دیابتی، در مقایسه با گروه شاهد به طور معنیداری کاهش و در گروه دیابتی تحت درمان با بربرین 100 میلیگرم بر کیلوگرم به طور معنیداری نسبت به گروه دیابتی افزایش یافت. اگرچه این شاخص تفاوت معنی داری بین دو گروه شاهد و شاهد تحت تیمار با بربرین نداشت.
نتیجهگیری: با توجه به یافتهها، درمان با بربرین به مدت 7 هفته، حافظه فضایی کوتاه مدت، یادگیری و حافظه اجتنابی غیرفعال را در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بهبود بخشید.
اثر دارچین بر شاخص های قندی و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی نر بالغ دیابتی شده با استرپتوزوتوسین
بحث و نتیجهگیری: دارچین احتمالاً با داشتن ترکیبات فلاونوئیدی و آنتیاکسیدانی از طریق افزایش برداشت گلوکز توسط سلول های مختلف بدن و با کاهش سطح استرس اکسیداتیو باعث اصلاح شاخص های قندی و انسولینی خون شده است یافتهها: نتایج نشان داد که در گروه‌های دریافت کننده عصاره دارچین شاخص‌های قندی و انسولینی به طور معناداری اصلاح گردید (05/0˂P). مواد و روشها: این تحقیق یک مطالعه تجربی است که بر روی 40 سر موش صحرایی نر بالغ انجام شد. نمونه‌ها طور تصادفی به 4 گروه شامل کنترل غیردیابتی ،کنترل دیابتی و 2 دسته تجربی دریافت کننده دوز mg/kg60 عصاره دارچین به مدت 3 و 6 هفته تقسیم شدند. در پایان با خونگیری از قلب حیوانات میزان قند و انسولین، اندازه-گیری و با استفاده از اسکورHOMA مقاومت انسولینی مشخص گردید. نرمال بودن توزیع دادهها از طریق آزمون کالموگروف- اسمیرنوف و آنالیز نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS-20 و با کمک آزمونهای ANOVA و توکی انجام گرفت. در نهایت 05/0≥P از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد. مقدمه: دیابت از بیماری‌های شایع می باشد که جهت درمان و کنترل آن، روش های درمانی مختلفی مانند استفاده از داروهای طبیعی و یا اصلاح شیوه زندگی به بیماران توصیه می شود. از آن جا که استفاده از داروهای گیاهی نسبت به بسیاری از داروهای شیمیایی از عوارض کمتری برخوردارند، این مطالعه با هدف بررسی اثر عصاره دارچین بر میزان قند خون، انسولین و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام گردید.